Gletcher USA Wiatrówka pistolet Gletcher USA PM 4,46BB (GLPM) Classic Gleczer

GLETCHER to amerykańska marka z wieloletnią tradycją pod którą produkowane są obecnie repliki broni palnej w wersji wiatrówkowej i ASG. Produkty sprzedawane pod marką Gletcher cechuje wyjątkowa jakość wykonania i dbałość o wszystkie szczegóły. Są one wiernymi replikami prawdziwej broni palnej. Większość mechanizmów jest ruchoma imitując działanie broni palnej.

Historia oryginału

Pistolet PM Makarow – radziecki pistolet samopowtarzalny kalibru 9 mm, produkowany od końca lat 40. XX wieku. Stanowił podstawową radziecką broń służbową wojska i służb mundurowych.

W lipcu 1945 roku, tuż po zakończeniu II wojny światowej w Europie, w Związku Radzieckim ogłoszono konkurs na nowy pistolet służbowy, mający zastąpić używany dotychczas pistolet TT. Nowy pistolet miał być przede wszystkim mniejszy i lżejszy oraz bardziej niezawodny (i to w różnych warunkach) i celniejszy. Ponieważ zdecydowano, że zasadnicze uzbrojenie części oficerów będzie stanowił nowy karabinek automatyczny na nabój pośredni, nowy pistolet miał służyć już tylko do samoobrony i ewentualnego wymuszania posłuszeństwa, wobec tego nie musiał strzelać silnym nabojem. Konsekwencją było oparcie działania broni na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, pozwalającej na uproszczenie konstrukcji. Równolegle wprowadzono nowy nabój 9 x 18 mm, słabszy od naboju Parabellum, ale silniejszy od naboju Browninga tego kalibru, skonstruowany przez Borysa Siemina. W konkursie wzięło udział wielu znanych radzieckich konstruktorów (m.in. Fiodor Tokariew), a także początkujący konstruktor Nikołaj Makarow. Jego pierwszy projekt TKB-412 na nabój 7,65 mm Browninga z 1947 roku wygrał pierwszą fazę konkursu, po czym po dostosowaniu do amunicji 9 × 18 mm, jako TKB-429, został dopuszczony do prób wraz z innymi pistoletami. Jego projekt pistoletu samopowtarzalnego najlepiej, obok pistoletu Konstantina Baryszewa, przeszedł próby poligonowe, i został oceniony jako najprostszy i najbardziej udany z badanych. W 1948 roku wyprodukowano partię doświadczalną 50 sztuk, a w 1949 roku 5000 do prób wojskowych. W toku prób pistolet został jeszcze ulepszony i w 1951 roku został przyjęty do uzbrojenia Armii Radzieckij jako 9 mm PM (Pistolet Makarowa). Stał się również służbowym pistoletem radzieckiej milicji. Równocześnie przyjęty na uzbrojenie nabój 9 x 18 mm Siemina stał się standardowym nabojem pistoletowym w państwach Układu Warszawskiego (powszechnie znanym jako nabój Makarowa).

W 1952 roku rozpoczęto masową produkcję pistoletu PM, podczas której był on stopniowo ulepszany. W latach 1962–1966 nastąpiło przejście z zamków, kurków i szkieletów frezowanych na wykonane metodą odlewu precyzyjnego, co wraz z innymi ulepszeniami zwiększyło żywotność i niezawodność broni oraz znacznie zmniejszyło pracochłonność i materiałochłonność. Oprócz Związku Radzieckiego, produkcję wczesnego modelu PM na licencji podjęto od 1959 roku w Chinach, Bułgarii (zakłady Arsenał w Kazanłyku i w NRD (Ernst Thälmann Fabrik). Produkcja oceniana jest na ponad 5 milionów w Iżewsku i około 5 milionów w pozostałych krajach.

Opis wersji wiatrówkowej

Wiatrówkowa replika tej broni to bardzo udana i bezawaryjna konstrukcja wiernie odwzorowująca oryginalną broń palną. Wszystkie elementy są w niej precyzyjnie wykonane.

Cały pistolet jest metalowy. Nakładki na rękojeści są polimerowe, brązowe.

Pistolet automatycznie ładuje kolejny pocisk z magazynka, bez konieczności każdorazowego ładowania. Magazynek pistoletu mieści aż 18 stalowych pocisków kulowych kalibru 4,46mm. Jedna kapsuła CO-2 wystarcza na wystrzelenie ok. 70 pocisków śrutowych.

Pistolet posiada zewnętrzny bezpiecznik zabezpieczający przed przypadkowym wystrzałem broni.

Spust działa w systemie DAO.

Wiatrówkowa replika pistoletu PM, model PM 1951 to wyjątkowa gratka dla kolekcjonerów legendarnych, klasycznych broni. Legenda tego modelu sięga roku 1951 i jest z pewnością jedną z ciekawszych w historii konstruowania i produkcji rosyjskiej krótkiej broni palnej.