Jakie wybrać sanki? Które będą najlepsze?

Sanie towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów. Od zawsze był podstawowy środek transportu na zmrożonych i zaśnieżonych terenach Ziemi. Wtedy sanie nie służyły jednak do zabawy. Miały one transportować dobytek, prowiant i ludzi. Były one ciągnięte przez zwierzęta pociągowe takie jak np. konie. Z tych właśnie sań wyewoluowało to co dziś nazywamy sankami.

Pierwsze sanki, w postaci podobnej do dzisiejszej, powstały w roku 1817 w Karkonoszach. Tamte sanki to był po prostu fotel na biegunach. Niebawem po dziewiczym zjeździe miejscowi zaczęli udoskonalać tę konstrukcję. Następnie testowali swoje idee w regularnie organizowanych zawodach. Sanki znane w dzisiejszej formie powstały dopiero na początku XX wieku i to nie w Europie, a w Ameryce.

Również w tamtym okresie prężnie rozwijało się saneczkarstwo sportowe. Pierwsze zawody zorganizowano w Szwajcarii. Następnie fala wyścigów rozlała się po całej Europie. W międzyczasie uczestnicy udoskonalali swoje maszyny aż do postaci znanej dzisiaj jako sanki sportowe.

Na koniec kilka słów o kuligach. Jest to iście szlachecka tradycja. W XVII i XVIII wieku kuligi były regularnie organizowanymi hulankami miejscowej szlachty. Zbierali się oni w saniach, a następnie jeździli od domu do domu. W każdym z mieszkań testowali gościnność gospodarza wypijając i zjadając wszystko co można było znaleźć w spiżarni.

Sanki – jakie wybrać?

Podstawowym kryterium dla prawie każdego rodzica jest bezpieczeństwo dziecka. Aby to osiągnąć opracowano kilka certyfikatów mających potwierdzać wysoką jakość produktu. Są to:

1. TÜV GS – niemiecki certyfikat potwierdzający wysoką jakość produktów jak zabawki, urządzenia elektryczne, rowery itp.
2. CE – certyfikat europejski. Oznacza jedynie, że dana rzecz została wyprodukowana zgodnie z normami europejskimi.

Ważniejszy od certyfikatów jest jednak niezawodny zdrowy rozsądek. Istnieje bowiem wielu rzemieślników wykonujących doskonałe sanki, których po prostu nie stać na certyfikowanie swoich produktów. Z drugiej strony najwięksi producenci mogą czasami wypuścić felerną serię. Mimo, że przykładowy produkt otrzymał certyfikat, to sanki z danej serii mogą nie spełniać odpowiednich kryteriów.

Materiał

Współcześnie sanki wykonuje się głównie z 3 materiałów: drewna, metalu i plastiku. Marginalny procent stanowią modele sportowe wykonane z włókien węglowych czy szklanych.

Sanki drewniane to klasyka gatunku, archetyp idealnych sanek. Dorosłym właśnie sanki drewniane kojarzą się z godzinami spędzonymi na zjeżdżaniu z górki, przemoczonymi do suchej nitki ubraniami i gorącą herbatą z cytryną, która cudownie rozgrzewała i zapobiegała przeziębieniom. Tamte sanki wytrzymywały zderzenia z kamieniami, drzewami, płotami i innymi sankami. Jakie cechy powinny posiadać idealne sanki z drewna?

• Wykonane z drewna litego. Najlepiej bukowego lub dębowego. Najsłabsze są te wykonane z drewna drzew iglastych.
• Metalowe ochraniacze na płozach, które ochronią drewno przed tarciem o ziemię.
• Solidnie wykonane wszystkie elementy. Nie mogą być one ani za cienkie ani za wąskie.
• Drewno musi być idealnie zeszlifowane, wygładzone, oraz zabezpieczone wysokiej jakości lakierem.

Sanki metalowe, stalowe nie są tak tradycyjnym wyrobem jak te drewniane. Są natomiast zdecydowanie wytrzymalsze. Szczególnie gdy mają być ciągnięte po posypanej solą drodze, chodniku. Wtedy sanki z metalu nie mają sobie równych. Tutaj należy zwrócić uwagę na jakość spawów łączących poszczególne elementy oraz siedzisko – powinno być wykonane z drewna lub plastiku. Siedzenie na zamarzniętym metalu nie należy do przyjemności.

Ostatnią grupą są sanki plastikowe. Najtańsze w zakupie, bardzo lekkie, ale też rzadko dorównujące wytrzymałością sankom drewnianym i metalowym. Wszystkie ich elementy powinny być solidnie wykonane i przymocowane. Najwyższej jakości sanki są jednym odlewem. Ponadto wyróżnia się 3 rodzaje plastiku:

1. HDPE – plastik wysokiej gęstości, najwytrzymalszy i najcięższy
2. MDPE – plastik średniej gęstości, stosunkowo lekki i wytrzymały
3. LDPE – plastik niskiej gęstości, najsłabszy i najlżejszy
4. Niestety nie wszyscy producenci podają jakość plastiku swoich produktów.

Rodzaje sanek

Sanki dzieli się na kilka grup ze względu na ich zastosowanie.

Sanki do ciągnięcia

Obligatoryjnie wyposażone w pasek, sznurek do ciągnięcia. Czasami z tyłu znajduje się uchwyt służący do pchania sanek. Bardzo często posiadają one wygodne oparcie pozwalające dziecku komfortowo „podróżować”. Dobrze też aby miały miejsce na nogi podnoszące wygodę podróży oraz zapobiegające przypadkowemu hamowaniu.

Najważniejsze jest jednak konstrukcja płóz – powinny one być płaskie i szerokie. Zapewnią wtedy pożądaną stabilność i wygodę ciągnięcia/pchania.

Sanki do zjeżdżania

Muszą być wytrzymałe, bezpieczne i pozwalać na szybką jazdę „z górki na pazurki”. Idealnie spisują się tutaj sanki z płozami w kształcie rurek. Dobrze, aby miały z przodu tzw. baranie rogi. Zdecydowanie poprawi to stabilność zjazdu.

Czasami sanki do zjazdu wyposażone są w dodatkowe elementy służące do sterowania. Na pewno poprawią one komfort i bezpieczeństwo jazdy.

Sanki uniwersalne

Łączą cechy obu poprzednich. W zależności od ukierunkowania na ciągnięcie lub zjeżdżanie mają nieco inną konstrukcję płoz. Często posiadają odpinany sznurek lub uchwyt do pchania.

Sanki sportowe

Specyficzny rodzaj sanek. Przystosowane do jazdy po przygotowanych torach i osiągania tam niewyobrażalnych prędkości. Wykonywane z kompozytów: włókna węglowego i szklanego. Ciężko je kupić w tradycyjnej sieci dystrybucji – topowe modele wykonywane są na zamówienie, a ich ceny osiągają zawrotne wartości.

Inne sanki

Na rynku istnieje duża grupa sanek nie dających się zakwalifikować do którejś z powyższych. Są to często sanki wykonywane przez producentów samochodów, motocykli. Przypominają one budową niektóre supersamochody, motocykle itp. Wybierając sanki niestandardowe warto skorzystać z wcześniej podanych rad dla „konwencjonalnych” produktów.

Ślizgi, ślizgacze…

Ślizgi to całkowicie odmienna grupa produktów, niemniej dla uproszczenia jest opisana tutaj. Ślizgacze, ślizgi, loty…(wiele nazw dalej) to bardzo proste konstrukcje. Są to kawałki plastiku, na których można zjeżdżać zarówno siedząc, leżąc na brzuchu, na plecach i w każdej innej dowolnej pozycji. Są w pewnym stopniu podobne do skeletonów, jednak jest to podobieństwo bardzo umowne.

Jakie sanki dla dziecka?

Wybór odpowiednich sanek zależy od dwóch rzeczy: wieku dziecka i czy będzie ono samo przenosiło sanki.

Jeśli dziecko ma samo transportować sanki, muszą być one lekkie. Dlatego najlepszym wyborem będzie sanki plastikowe lub lekkie sanki drewniane. Natomiast jeśli to robić będzie rodzic to dobrym rozwiązaniem są wytrzymałe sanki drewniane lub metalowe.

Tutaj pojawić się następny dylemat: które sanki lepsze – metalowe czy drewniane? Oba materiały są bardzo wytrzymałe, jednak to metal może „więcej przejść” (jazda oblodzonym chodnikiem, posoloną drogą itp.). Jednocześnie sanki takie są cięższe i brakuje im pewnego, nieopisanego uczucia. Jedno jest pewne – nie ważne, drewniane czy metalowe, wysokiej jakości sanki długo będą żyły.

Jaki wiek czyli kiedy sanki dla dziecka?

Dolną granicą jest wiek, w którym dziecko samo pewnie siada i siedzi. Jeśli do tego umie już chodzić to nic nie stoi na przeszkodzie aby wybrać się z nim na wycieczkę na sankach. A plusów jest wiele. Od przyjemnie spędzonego czasu razem, po poprawę odporności dziecka. To drugie jest potwierdzone przez bardzo wiele matek od dziesiątków lat.

Od kiedy sanki dla niemowlaka?

Niektórzy chcą pójść nawet krok dalej i posadzić na sankach niemowlaka. Jeśli jest on w stanie siedzieć i będzie dobrze zabezpieczony to można spróbować czy będzie mu się podobało. Jednak jakiekolwiek wątpliwości powinny być sygnałem ostrzegawczym. Najlepszym rozwiązaniem jest gdy jedno z rodziców siedzi na sankach z dzieckiem, a drugie ich ciągnie. Wtedy nie dość, że cała rodzina będzie się bawiła, to na dodatek „rodzic pociągowy” rozwinie swoje muskuły.

Czy można ciągnąć sanki za samochodem?

Kuligi to szlachecka tradycja. Od kilku lat jest to w Polsce prawnie zakazane. Podobnie jak za ciągnikiem czy jakimkolwiek innym pojazdem mechanicznym. Natomiast organizowanie kuligów za koniem, wzorem naszych szlacheckich przodków, jest jak najbardziej dozwolone i praktykowane jako tradycja w wielu miejscach w Polsce.